W dniu 2 marca 1948 roku o godzinie 9 w rzeszowskim Ratuszu odbyło się nadzwyczajne posiedzenie Miejskiej Rady Narodowej, na którym w punkcie czwartym przyjętego porządku obrad, rozpatrzono wniosek Zarządu Miejskiego o utworzeniu nowego miejskiego przedsiębiorstwa pod nazwą Miejska Komunikacja Samochodowa. Zgromadzeni na posiedzeniu radni, biorąc pod uwagę katastrofalny brak środków transportu w mieście, jednogłośnie uchwalili wniosek o utworzeniu regularnej komunikacji miejskiej. Przy jego rozpatrywaniu radni wielokrotnie wspominali o potrzebie sprawnego oraz szybkiego przemieszczania się po mieście. Na posiedzeniu rozpatrzono także wniosek dotyczący zdobycia taboru i upoważniono Zarząd Miejski do zakupienia jednego autobusu dla potrzeb MKS. Ponadto Rada zwróciła się do wojewódzkich władz samorządowych o subwencję na ten cel. Poważnym problemem okazało się jednak zdobycie odpowiedniego pojazdu. Po wielu staraniach udało się wreszcie zakupić pierwszy autobus. Zakupiono go od byłego przedsiębiorcy przewozowego Józefa Lewickiego. Był to przedwojenny autobus marki „Polski Fiat 621R”. Okazał się on mocno wyeksploatowany, ale dzięki zaangażowaniu i pomocy pracowników Straży Pożarnej szybko został przygotowany do jazdy i w pełni sprawny technicznie. „Fiat” był pierwszym środkiem transportu w regularnej komunikacji miejskiej w powojennym Rzeszowie. Pierwszymi kierowcami autobusu byli: Tadeusz Myśliwiec i Edward Żarski, a pierwszymi konduktorami: Antoni Broda i Władysław Kociak. Natomiast przedsiębiorstwem MKS kierował Stanisław Żatki, który był głównym organizatorem komunikacji miejskiej. Tak więc rzeszowska komunikacja miejska stała się faktem mimo skromnych możliwości i tak wielkich potrzeb. Początkowo w marcu 1948 roku ustalono, że pierwsza linia komunikacyjna w Rzeszowie będzie przebiegała z dzielnicy Pobitno do Placu Farnego. Jednak decyzja ta została szybko zmieniona, ponieważ nic nie zapowiadało otwarcia w najbliższym czasie kolejnych połączeń. Uznano więc, że powinna ona obsługiwać większą część miasta i ostatecznie ustalono, że autobus pojedzie trasą: Pobitno (z przed bramy cmentarza) – Lwowską – Plac Stalina (Plac Wolności) – Wróblewskiego (Kolejowa) – Plac Dworcowy – Grottgera – Grunwaldzką – 1 Maja (Jana III Sobieskiego) – Tkaczowa (Sokoła) – Plac Farny – 3 Maja – Świerczewskiego (Zamkowa) do przystanku Dąbrowskiego (bloki PZL). Jak triumfalnie donosiła ówczesna „Rzeszowska Trybuna Robotnicza” w wydaniu z dnia 10 marca 1948 roku, autobus marki „Polski Fiat” miał kursować już od 15 marca przez cały dzień od godziny 6 do 21. W rzeczywistości jednak, jak wspominał jeden z pierwszych kierowców Tadeusz Myśliwiec, autobus wyjechał na linię dopiero pod koniec marca i przez całą pierwszą dekadę kwietnia woził pasażerów…oraz kierownika MKS, który opracowywał szczegółowy rozkład jazdy i ustalał miejsca na przystanki. Pierwsze dni jazdy wywołały bardzo wielki entuzjazm wśród mieszkańców miasta. Początkowo nie było wyznaczonych przystanków, a wsiadanie odbywało się przez zatrzymanie autobusu za pomocą machnięcia ręką. Całe to opóźnienie było spowodowane starannością w otwarciu komunikacji w mieście, bo odbywało się oczywiście pod czujnym okiem nowych powojennych władz i miało w dużej części charakter propagandowy. Należało więc zadbać o wszystkie szczegóły. Jak wynika z dokumentacji MKS, oficjalne otwarcie pierwszej linii komunikacyjnej nastąpiło dopiero 10 kwietnia 1948 roku. Nowa linia autobusowa cieszyła się od razu ogromnym powodzeniem. Korzystali z niej nie tylko mieszkańcy Rzeszowa. Pasażerami były także osoby z okolicznych wsi. Przejazd całą trasą niejednokrotnie trwał nawet pół godziny w jedną stronę i to nie z powodu korków na ulicach miasta czy też małej prędkości jazdy, lecz przez opóźnienia związane z postojem na przystankach. Dziennie autobus wykonywał aż 15 kursów, licząc tam i z powrotem. Bilet normalny za tzw. jedną turę kosztował 30 złotych, a za pół tury – 15 złotych. W pierwszym miesiącu od oficjalnego uruchomienia linii przewieziono łącznie 12 696 pasażerów. W kolejnych miesiącach ilość przewożonych pasażerów stale rosła, co świadczyło, że komunikacja w mieście nabierała znaczącej roli i stała się spełnieniem społecznych oczekiwań. Dla przykładu w maju przewieziono aż 18 945 osób, a w czerwcu 19 726. W lipcu zaczęły występować jednak pierwsze problemy techniczne związane z eksploatacją zdezelowanego autobusu i gdy się zepsuł podstawiano w zastępstwie samochód ciężarowy pod plandeką, aby nie powodować dłuższych przerw w ruchu. Wykazywano więc dużo dobrej woli w trosce o pasażerów, starając się utrzymać zaufanie do raczkującej komunikacji miejskiej. Chcąc uniknąć kolejnych przerw spowodowanych awariami autobusu oraz uruchomić nowe połączenia w mieście, postanowiono pozyskać następne autobusy. No i duża frekwencja pasażerów była też powodem do starań o zakup nowego taboru, bo już końcem kwietnia Zarząd Miejski próbował zakupić drugi autobus na potrzeby MKS. Zakończyło się to jednak niepowodzeniem, wobec czego próbowano innych rozwiązań. Do posiadanego w taborze Zarządu Miejskiego samochodu ciężarowego marki „Albion” postanowiono dorobić karoserię i w ten sposób przystosować go do przewozu osób. Okazało się to jednak niemożliwe, więc zamieszczono ogłoszenia prasowe w kilku ogólnopolskich gazetach celem zakupu autobusu. W czerwcu wyjechano do Sosnowca i Częstochowy oglądnąć auta możliwe do zakupienia na potrzeby rzeszowskiego MKS. Jednocześnie sprawę pozyskania nowych pojazdów skierowano do Ministerstwa w Warszawie, gdzie początkowo sprawę załatwiono odmownie argumentując tym, że wniosek złożono po zatwierdzeniu krajowego rozdzielnika, ale w rezultacie przyznano rzeszowskiej komunikacji dwa samochody ciężarowe marki „GMC”, pochodzące z „demobilu”, z przeznaczeniem na dorobienie karoserii autobusowej. Samochody te skierowano do fabryki PZL w Mielcu, gdzie zlecono wykonanie przebudowy pojazdów. W tzw. międzyczasie po zapoznaniu się z ofertą zakupu autobusów, znalezionych poprzez zamieszczone anonse prasowe, uchwalono w sierpniu zakup auta marki „Chevrolet-Bulldog” od byłego prywatnego przewoźnika z Sosnowca. Jak wspomina kierowca Myśliwiec, autobus trafił do Rzeszowa dopiero początkiem 1949 roku i na skutek wielkiego wcześniejszego wyeksploatowania jeździł w MKS bardzo krótko.
0 komentarzy